Donderdagavond zouden we weer gaan hardlopen.
Omdat mijn dochter al om half 8 's morgens moest
beginnen met werken had ik al ingecalculeerd dat
ze het wel eens af kon bellen. En dat deed ze ook.
Dat was wel balen. We zouden zondagavond gaan.
Ik vond dit toch nog wel een eind weg dus besloot
dat ik de dag erna alleen zou gaan. Mooie gelegenheid
om les één van Evy eens uit te gaan proberen. Om
zeven uur was ik klaar om te beginnen. Het zonnetje
brak net door na een zwaar bewolkte dag. Het voelde
al broeierig warm aan. En start to run, klonk Evy in
mijn oren. Daar ging ik. Tot aan de polder ging het
nog wel goed, maar in de polder aangekomen stond
er geen zuchtje wind en de zon brandde op mijn hoofd.
Intussen was ik in het programma aangekomen om
twee minuten achter elkaar te rennen. Ik redde het net
niet en mijn hoofd werd steeds roder. En nu gaan we
nog een stapje verder klonk Evy. We gaan drie minuten
lopen. Ja hoor Evy... Natuurlijk redde ik dit niet! Hoe
ga ik ooit vijf kilometer zonder te stoppen halen? Het
lijkt bijna onmogelijk! Maar ik had toch 1,4 kilometer
in 10:33 minuten afgelegd met een snelheid van 7:23.
Dat is toch niet onaardig? Ik ga les 1 van Evy gewoon
nog een paar keer herhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten